به بهانۀ نخستین سالگرد ریزش ساختمان پلاسکو
ساختمان پلاسکو، نماد تجارت مدرن ایران، بنای فولادی ۱۷ طبقه ۵۴ ساله، در چنین روزهایی برای همیشه فرو ریخت.
اولین ساختمان بلندمرتبه ایران که در خیابان جمهوری تهران واقع شده بود، قرار بود ۲۰۰ سال عمر کند، اگر آن شعلۀ آتش زبانه نمی‌کشید و ساختمان سه ساعت و نیم نمی‌سوخت و فرو نمی‌ریخت، چه بسا به چنین سنی هم می‌رسید.
حوض معروف پلاسکو در طبقۀ همکف که ارتفاع فواره‌اش تا طبقۀ سوم می‌رسید، خاطرۀ سفرۀ هفت‌سین بزرگش که هر سال در شلوغی روزهای آخر سال در کنار حوض برپا می‌شد، مغازه‌های ماهی‌فروشی و آکواریوم‌ها، همه و همه، طی نه روز آواربرداری از ساختمان از بین رفتند؛ اما یاد هموطنانمان که در آتش اسیر شدند و خاطرۀ آتش‌نشانان فداکاری که از جانشان گذشتند، به اندازۀ سال‌هایی که پلاسکو برپا بود، در یاد ما خواهد ماند.
امروز در محلی که روزی آن ساختمان بزرگ سفید و قرمز با آن کانادادرای عظیم تبلیغاتی‌اش، با آن تاریخ دراماتیکش ،ایستاده بود؛ یک خالی بزرگ به جا مانده است: به یاد آن ۲۱ نفر کشته، آن ۵ نفر مفقود و آن چندین نفری که از فراز آن دست به خودکشی زدند.
یاد همگی‌شان گرامی باد.
